WALANG PAG-ASA

Wag ka ng maniwala sa mga bawal-bawal na yan. May Hepatitis A o B ka at walang makaka-gamot sa’yo habang unti-unting sinisira ng pesteng sakit ang katawan mo. Kahit anong alaga pa ang gawin mo, kahit anong ingat at gamot pa ang isaksak mo sa baga mo, wala ring mangyayari dahil lahat walang silbi kabilang ka na. Ano pa nga ba ang silbi nang mga taong kagaya mo na may ganyang sakit? Hindi ka makakahanap ng matinong trabaho, trabaho na aayon sa mga pinangarap o pinaghirapan mo habang nag-aaral ka. Malalaman mo na lang na nasisira na lahat ng mga pangarap mo dahil sa sakit dahil walang puwang ang mga kagaya mo sa mundong ito. Gusto mong makatanggap ng mga masasakit na panghuhusga? Sige subukan mong mag-apply sa mga malalaking kumpanya at doon pa lang ay sasaksakin ka na ng mga mapaghusgang professional. Maniwala ka, nang bago ko pa lang malaman ang sakit kong Hepa-B, pinilit kong mabuhay ng normal, yung tipong wala akong sakit at kayang makipagsabayan sa takbo ng pahanon. Pero wala eh, sadyang malupit ang tadhana dahil sa nakaukit na kapalaran sa aking dugo hanggang sa unti-unti na ring nawala ang mga pangarap ko’t natitirang konteng pag-asa. Naramdaman ko na lang na para akong nakabitin sa bangin at nasa bingit ng pagkahulog habang sigaw nang  sigaw ng tulong pero walang ni isa ang nakakarinig. Nakalimutan ko na ang mga bagay na dati kong ginagawa, nahihiya na ako sa mga kaibigan ko at hindi na ako lumalabas na gaya nang dati. Walang saya sa buhay ko kahit may pagdiriwang, maaring ako’y napapangiti subalit sa kaloob-looban ko’y para akong tinutusok ng matalim na bagay at sobrang sakit. Madalas ko ng hanapin ang alak na naging bahagi na ng bawat gabi ko, parang normal na sa akin ang matulog ng lasing at normal na sa aking panalangin na sana kunin na ako ng maykapal at di na magtagal.

----Jay-----Hepatitis-B Positive.